وستروله:ایران حق استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را دارد

وستروله:ایران حق استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای را دارد

مرداد۱

اروپا, استراتژیک, المان, ایران, ایران-المان, تئوری, هسته ای

خبرگزاری فارس/

وزیر خارجه آلمان در گفت‌وگو با یک روزنامه آلمانی بر موافقت با استفاده صلح‌آمیز ایران از انرژی هسته‌ای تاکید و اعلام کرد که غرب در این زمینه از ایران حمایت خواهد کرد. ”گیدو وستروله” وزیر خارجه آلمان در گفتگو با روزنامه “هامبورگر ابند بلات” با رویکردی انتقادی از وضعیت اروپا در مبارزه با بحران مالی به ویژه با اشاره به شرایط یونان گفت:« بحران بدهی ها در اروپا به بحران اعتماد تبدیل شده است و این اعتماد تنها زمانی برمی گردد که میزان بدهی‌ها کاهش یاید.»

وی با اشاره به وضعیت یونان گفت:« ما می‌خواهیم که یونان در منطقه یورو باقی بماند، اما این کشور خود تردید دارد که آیا همچنان می‌خواهد در این منطقه بماند یا خیر. ما با یک تغییر اساسی توافقات انجام شده (برای حل بحران یونان) موافق نیستیم و من می‌توانم تنها از دولت یونان درخواست کنم که این موضوع را جدی بگیرد.یونان نباید تنها بگوید که می‌خواهد به منطقه یورو تعلق داشته باشد، بلکه باید با در پیش گرفتن سیاستهای اصلاحی و رعایت توافقات انجام گرفته در این راستا قدم بردارد.».وستروله در پاسخ به پرسشی درباره عامل انفجار اتوبوسی در بلغارستان که به کشته شدن تعدادی اسرائیلی منجر شد و اتهام‌زنی اسرائیل به ایران گفت:« ما هیچ اطلاعاتی در این زمینه نداریم و این حمله توطئه‌آمیز و پست است و اینکه تعدادی جوان در جریان آن کشته شدند بسیار غم انگیز است.»ادامه…

وزیر خارجه آلمان در بخش دیگری از این گفتگو درباره ایران گفت: « من سخنان “باراک اوباما” رئیس‌جمهور آمریکا را تکرار می کنم که گفت ما خواستار اعمال راهکاری دیپلماتیک در این زمینه هستیم. ما آماده ایم که با ایران درباره برنامه هسته‌ای این کشور گفتگو کنیم. اگر ما هیچ پیشرفتی در این زمینه ندیدیم، سیاست تحریم‌های بیشتر را اعمال خواهیم کرد. ایران حق استفاده صلح آمیز از انرژی هسته‌ای دارد. ما همچنین آماده‌ایم که در این راستا از نظر تکنیکی از ایران حمایت کنیم.اما ما یک ایران مسلح به تسلیحات هسته ای را نمی‌پذیریم.»

اتحادیه اروپا سکوی پرش یا دایو سقوط 

اروپا - کشورهای قدرتمند امروز خود را با این  پرسش مواجه می بینند که تا چه مدت باید بار بحران اقتصادی دول ضعیف اتحادیه را به دوش بکشند و جریمه بی درایتی ها و بی مسئولیتی های آنها را بپردازند.

*حسین طالبی

اتحادیه اروپایی پس از نشست دو روزه خود در تیرماه تصمیم گرفت تا با ارائه طرحی تحت عنوان مکانیسم ثبات در اروپا ESM ) European Stability Mechanism ) مشکلات بانکی کشورهای عضو را مرتفع نمایند. براساس این طرح، صندوق مالی نجات اروپا دیگر به دولتهای ضعیف اتحادیه کمک مالی نخواهد نمود و به جای آن کمک مالی این صندوق مستقیما به سیستم ها، موسسات مالی و اعتباری اتحادیه اروپا تعلق خواهد گرفت. در ارائه چنین کمکهایی سیستم نظارتی بانک مرکزی اروپا به موسسات مالی فوق نیز وجود خواهد داشت. صدر اعظم آلمان به این منظور که دشواری های بحران اقتصادی را تنها کشورهای ثروتمند اتحادیه به دوش نکشند و از سوی دیگر احتمال بازگشت سرمایه از سوی کشورهای ضعیف نیز فراهم گردد، این کشورها را به سوی طرحهای ریاضتی رهنمون ساخت.

هر چند ایتالیا، اسپانیا و فرانسه و حتی حزب سوسیال دموکرات آلمان با چنین طرحی مخالف بودند و این طرح را زمینه کاهش رشد اقتصادی در کشورهای دیگر اتحادیه تلقی می کردند. اما با فشار این کشورها مرکل مجبور شد از مواضع خود تا حدودی کنار گرفته و طرح مکانیسم ثبات اروپا را تایید کند. اما در عین حال مکانیسم نظارت بر اعطای کمکهای مالی نیز مبحثی بود که تا حدودی برای رضایت مرکل دراین طرح گنجانیده شد. 
واقعیت اینست که تفاوت ها و مشکلات اقتصادی سبب شده تا اتحادیه اروپا کم کم به این نکته واقف شود که این اتحادیه بیشتر تبدیل به یک صندوق خیریه شده است. اتحادیه اروپا برای حفظ آرمان اروپای متحد مجبور استتا این نقش را ادامه دهد اما آیا این مسیر همچنان ادامه خواهد یافت؟ در حال حاضر کشورهای ضعیف اتحادیه اروپا از کمکهای کشورهای قویتر بهره می برند. این مسئله بدین معناست که کشورهای قویتر عضو اتحادیه بار سوء مدیریت و مشکلات اقتصادی دول ضعیف تر را نیز بر دوش خواهند کشید. اما از سوی دیگر دول ضعیف تر ضمن پذیرش کمکهای اقتصادی ملاحظات سیاسی خود را نیز در نظر داشتند. دول ضعیف اتحادیه اروپا از آن می ترسیدند تا با گسترش کمکهای مالی به تدریج کلیه نهادهای سیاسی و اقتصادی کشورهای فوق تحت نفوذ و در اختیار کشوری خاص با توان و قدرت روز افزون اقتصادی قرار گیرد. چنین نگرشی را در یونان شاهد بودیم. مردم یونان مدعی بودند که هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیرد. آنها بر این باور بودند که آلمان این کمکها را برای بسط و توسعه نفوذ خود اتخاذ کرده تا ضمن تعمیق نفوذ خود این کشور را تا مدتهای مدیدی مدیون و وامدار خود نموده و سیاستهای خود را بریونان دیکته نماید. (این موضوع به ویژه پس از آنکه آلمان پیشنهاد فروش برخی از جزایر یونان را مطرح نمود شدت گرفت). 
اما از سوی دیگر کشورهای قدرتمند نیز مدعی هستند تا چه مدت باید بار بحران اقتصادی دول ضعیف اتحادیه را به دوش بکشند و جریمه بی درایتی ها و بی مسئولیتی های کشورهای فوق را بپردازند. با ورود ایتالیا و فرانسه به جرگه کشورهایی که دچار بحران اقتصادی گردیده اند، این موضوع بیشتر تحت بررسی و مداقه قرار گرفته است. کشور آلمان اکنون شاید تنها کشور قدرتمند اقتصادی اروپا محسوب گردد. آلمانی ها از یکسو می خواهند تا اتحادیه اروپا را به عنوان عرصه نفوذ اقتصادی خود حفظ نموده و از سوی دیگر از سرایت بحران فوق به این کشور جلوگیری نمایند. آنها همچنین تمایل دارند تا بقیه کشورهای اروپا نیز برای ادامه و تقویت ایدۀ اروپای بزرگ به آلمان کمک کرده و آنها را همراهی کنند.
اما مقامات آلمان از دو سو تحت فشار قرار دارند: 1- کشورهایی که اقدامات آلمان را به دلیل ترس تاریخی از این کشور نامطلوب دانسته و آن را موجب تسلط این کشور در عرصه سیاسی و اقتصادی اروپا می دانند و 2- افکار عمومی آلمان: مقامات آلمانی تحت فشار افکار عمومی مردم این کشور قرار دارند زیرا مردم آلمان استفاده از منابع مالی واقتصادی آلمان را برای حل مشکل دیگر کشورهای اروپایی نادرست تلقی می کنند. 
در چنین وضعیتی گرایشهای واگرایی در عرصۀ اتحادیه اروپا از دوسو ظهور خواهد کرد: 
1- از سوی کشورهای قدرتمند: اخیراً نخست وزیر انگلیس اعلام نمود، ماندن در اتحادیه اروپا را به رفراندوم خواهد گذارد .
2- از سوی کشورهای ضعیف اتحادیه: مانند یونان هرچند با انتخابات جدید به نظر می رسد فعلاً این موضوع منتفی شده باشد، اما گرایشهای واگرایی سیاسی از سوی کشورهای ضعیف نشان دهندۀ آن بود که هنوز هم اندیشه های ناسیونالیستی در این کشورها نقش مهمی را ایفا می کند. آلمانی ها نیز که مرتباً تکرار می کنند که چرا باید تاوان مشکلات اقتصادی دیگران را بپردازند، متمایل بودند حداقل بخشی از مسئولیت خود را با اتخاذ سیاستهای ریاضتی با دیگران تقسیم نمایند؛ در حالی که اتخاذ سیاستهای ریاضتی باعث کاهش توسعه و محدودیتهای بودجه و سرمایه گذاری در این کشورها گردید که رشد روزافزون بیکاری و رکود اقتصادی را درپی داشت. 
به همین منظور بار دیگر سران اتحادیه سعی کردند تا به جای تقویت کشورهای ورشکسته، نهادهای مالی این کشورها را تقویت کنند تا بتواند بر بحران فعلی فائق آیند. از یک نظر ایجاد صندوق مالی نجات اروپا ( که با سرمایه اولیه 700میلیارد یورو ایجاد خواهد گردید) از طریق کمک مستقیم به بانکها به جای کمک مستقیم به دولتها می تواند شائبه سیاسی بودن کمکهای فوق را در نزد کشورهای ضعیف اتحادیه کاهش دهد؛ زیرا این نهادهای مالی اتحادیه هستند که با بانکها و نهادهای مالی کشورهای فوق در ارتباط خواهند بود و یک کشور نخواهد توانست قدرت سیاسی خود را حداقل بطور مستقیم تحمیل نماید. در چنین حالتی آلمان تنها یک تأمین کننده مالی است که هیچگونه نفوذی را نخواهد داشت. 
بدیهی است چنین امری به مذاق افکار عمومی و برخی سیاستمداران آلمان سازگار نخواهد بود (200 میلیارد یورو از سرمایه صندوق مالی نحات اروپا توسط آلمان تامین خواهد گردید.) اما از سوی دیگر به نظر میرسد کمک به بانکها نیز درمان درد موقت اتحادیه نباشد زیرا بحران اقتصادی اتحادیه پس از ورشکستگی نهادهای مالی در کشورهای فوق آغازگردید. این خطر وجود دارد که با ورشکسته شدن دوباره نهادهای مالی و بانکهای کشورهای ضعیف دیگر حتی امکان بازپس گیری قروض ارائه داده شده نیز وجود نداشته باشد. اکنون ترس مردم آلمان از آنست که با کاهش خدمات اجتماعی، هزینه های ورشکستگی کشورهای ضعیف را مردم این کشور با رعایت بودجه های سختگیرانه باید پرداخت کنند. 
چشم انداز کمک به نهادهای مالی و بودجۀ ریاضتی می تواند مردم اروپا را نیز همانند آمریکا بسوی حرکتها و جنبشهایی مانند وال استریت سوق دهد. در هرصورت مرکل صدر اعظم آلمان از یکسو با شکست در نظریه هایش در اتحادیه روبرو گردیده و از سوی دیگر پارلمان آلمان، طرح مالی اروپا و چتر نجات دائمی اروپا را بنا به خواست وی به تصویب رساند. هرچند که انتقاداتی را نیز از سوی احزاب مخالف متحمل گردید. لازم به ذکر است با توجه به اینکه قوانین فوق منجر به تعهدات و هزینه های مالی و اعتباری برای دولت خواهد شد و این امر مغایر با قانون اساسی این کشور است، دادگاه قانون اساسی آلمان نیز باید به ویژه پس از شکایت برخی از سیاستمدارن آلمانی نظر خویش را در مورد قوانین فوق اعلام کند.
آیا اروپا برخلاف تئوریهای کارکردگرایان و نوکارگردگرایان در زمینه همگرایی اقتصادی به سوی واگرایی گام بر نخواهد داشت؟ قراین اینگونه نشان میدهد که تئوری های مبنی بر همگرایی بیشتر از طریق تعاملات اقتصادی دیگر اهمیت سابق را نداشته و اتحادیه به سوی واگرایی هرچه بیشتر بویژه در زمینه های اقتصادی گام برخواهد داشت.

*کارشناس اروپا

http://www.khabaronline.ir/detail/225387/World/europe

مهر

سیاستمداران اروپا بازیچه بحران اقتصادی 

طالبی، حسین - اتحادیه اروپای چند موتوره که برخی از کشورها با حرکتی کند وآهسته درآن حرکت کرده و برخی دیگر از موتور رشد اقتصادی قویتری برخوردارند پاسخگوی حل معضلات اقتصادی این سازمان نخواهد بود زیرا موتور اقتصادی برخی از این کشورها دیر زمانی است خاموش گردیده و بسوی دره سقوط گام برمیدارند . در چنین جشم اندازی موجودیت کل اتحادیه نیز زیر سوال خواهد رفت

سیاستمداران اروپا بازیچه بحران اقتصادی 
شکست احزاب بزرگ در انتخابات یونان ، افزایش آرای احزاب راست گرای افراطی در فرانسه و موفقیت احزاب نوظهور مانند حزب دزدان دریایی در انتخابات ایالتی آلمان (در ایالتهای هلسویگ هولشتاین و نوردراین وستفالن بزرگترین ایالت المان وهمزمان شکست حزب دموکرات مسیحی حاکم بر این کشور که پس از جنگ دوم جهانی بی سابقه تلقی گردید) و ادامه اعتراضهای مردمی در ایتالیا بیانگر نارضایتی مردم از احزاب کلاسیک وسنتی است . احزاب جدید سعی دارند تا با تاکید بر ملی گرایی افراطی ، گسترش عدالت و افزایش شفاف سازی در سیاستهای خود احزاب کلاسیک را وادار به عقب نشینی کرده و رهیافتهای آنان را تغییر دهند . از سوی دیگر مردم نیز خواهان مشارکت هرچه بیشتر در عرصه های سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی هستند خواسته ای که شاید بر گرفته از گسترش مشارکت بیشتر مردم در عرصه های اجتماعی مجازی است . گرایش مردم به احزاب کوچکتر و تغییر دولتها از دولتهای راست گرا به دولتهای سوسیالیست ویا بالعکس بیانگر سردرگمی مردم این کشورها و نارضایتی آنا ن از وضعیت موجود است .
- یونان پاشنه آشیل اروپا : مشکلات ناشی از بحران بدهی یونان این کشور را به شدت به کشورهای قدرتمند اتحادیه اروپا وابسته نمود . این مشکلات هرچند در یونان باقی نماند وبسیاری از کشورهای دیگر را نیز در گیر خود ساخت . اما مردم یونان که از سیاستهای احزاب سنتی نئو دموکراسی و پاسوک به دلیل اتخاذ سیاستهای نادرست اقتصادی ناراضی بوده واز فساد ورشو ه در این احزاب یه ستوه آمده بودند بسوی احزاب کوچکتر روی اوردند . انها خواهان یک اقتصاد قوی بدون وابستگی به کشورهای بزرگ اروپا بودند . مردم یونان براین باورند که آلمانی ها کار ناتمام خود یعنی سیطره براین کشور را که در جنگ دوم جهانی در آن ناکام ماندند با در دست گرفتن اقتصاد این کشور به انجام می رسانند . به نظر میرسد حافظه تاریخی مردم یونان بار دیگر بویزه پس از ظهور آلمان متحد بیدار شده است (هرچند باید به این نکته نیز توجه داشت که نقشه ژئو پولتیک اروپا بار دیگر به دوران قبل از 1945 باز گشته است .) اما آنچه که مردم یونان را از احزاب فوق ناراضی ساخته تشدید سیاستهای ریاضتی اقتصادی بر مبنای پیشنهادات آلمان واتحادیه اروپا و همچنین فساد ورشو ه خواری درسطح مدیران سیاسی این کشور است . از سوی دیگر فروش تسلیحات نظامی به یونان توسط آلمان که بر اساس وامهای اعطایی به این کشور صورت پذیرفته نیز باعث می گردد مردم یونان ناخرسندی هرچه بیشتر خود را دراین زمینه اعلام نمایند . نگرش کلاسیک تامین امنیت یونان در مقابل ترکیه همواره باعث می شود سیاستمداران یونان به خرید تسلیحات نظامی بپردازند گویا امنیت در مفهوم جدید آن در اندیشه سیاستمداران یونانی جایگاهی نیافته و امنیت اقتصادی ، امنیت انسانی ( افزایش رفاه مردم و کاهش مهاجرین و ...) از دید این سیاستمداران به دور مانده است . باید به این نکته نیز اذعان کرد که یونان تاکنون بیشترین بهره را از عضویت در اتحادیه اروپا وواحد پولی یورو برده است و عمده مشکلات این کشور به ساختارهای داخلی آن باز میگردد . یونان در بین کشورهای اروپایی به کشور اعتصابات معروف است . اغلب کارمندان این کشور در سال بطور متوسط یک تا چند ماه را در اعتصاب بسر میبرند . به نظر می رسد برداشت آنان از دموکراسی باید تغییر نموده وتلاش را همانند آلمانیها سرلوحه امور خود قرار دهند . از سوی دیگر یونانی ها بشدت وابسته به صنعت توریسم یا گردشگری و همچنین بانکداری وبیمه و کشتیرانی و تا حدودی کشاورزی هستند و در بحران اقتصادی معمولا اولین ضربات بر پیکره چنین کشورهایی وارد می اید. زیرا صنعت توریسم و بانکداری و کشتیرانی در زمان شکوفایی اقتصادی میتواند سودمند واقع شود اما در هنگام بحران چنین کشورهایی بیشترین ضربه را خواهند خورد. یونان اکنون به پاشنه اشیل اروپا تبدیل شده است . 
- آلمان ناجی: دموکراسی اروپایی مانند همه اندیشه ها دارای نقاط ضعفی است و مردم این کشورها نقاط ضعف فوق را نشانه گرفته اند . آلمان نیز در تحولات اخیر از آسیبهای اقتصادی به دور نمانده است . هرچند مرکل با اتخاذ سیاستهای ریاضتی توانسته تا حدودی وضعیت اقتصادی آلمان را تا هنگام خروج از بحران تثبیت کند اما گویا این اقدامات کافی نبوده و احتمال سرایت بحران اقتصادی به آلمان نیز افزایش یافته است . برخی از صاحب نظران آلمان را به عنوان چین اروپا می نگرند . آلمان علیرغم انکه 80 درصد تولید ناخالص ملی این کشور بدهی است اما اغلب این بدهی ها به بخش خصوصی و داخلی این کشور است. همچنین توانایی تکنولوژیک این کشور باعث می شود تا همچنان اقتصاد خود را در سطح مناسبی حفظ نماید( مهمترین مشکل آلمان دراین بخش رقابت با چین در جهت تهیه مواد خام برشمرده میشود ).
- علیرغم مسائل فوق به نظر می رسد به دلیل مشترکات اقتصادی کشورهای اروپایی آلمان نیز نتواند فشار رکود اقتصادی را تحمل نماید . عدول از تامین مسائل رفاهی و افزایش سن بازنشستگی و .... عدم شفافیت در سیاستهای جاری بیانگر آن است که احزاب سنتی آلمان نیز توانایی وکارایی خود را از دست داده ا ند . از سوی دیگر ظهور احزابی مانند حزب دزدان دریایی که تنها با اندیشه ازادی در اینترنت و افزایش شفافیت در امور سیاسی پا به عرصه سیاسی این کشور نهاده و با استقبال تقریبا 8 درصدی مردم این کشور مواجه شده است بیانگر افزایش نارضایتی در اقشار متوسط آلمانی است . آنها از سیاستهای روزمره در پشت درهای بسته خسته گردیده و به دنبال راهکار و مفری می گردند تا خود را از چنین فضای بسته ای نجات دهند . همچنین افزایش گرایشهای راست افراطی در آلمان وفرانسه نیز بیانگر وضعیت نا بسمان اقتصادی این کشور هاست .
- اما راه چاره چیست ؟ دیگر حتی طرحهایی مانند طرح مارشال نیز نخواهد توانست به کمک کشورهای اروپایی بشتابد و شاید موارد ذیل بتواند اقتصاد اروپایی را از این بن بست خود ساخته نجات دهد . 

1- ایجاد ساختارهای جدید : ایجاد ساختارها و تغییر در ساختارهای موجود محتملا خواهد توانست اعتماد را به بازار برگردانده و شاید راهگشای افزایش رشد و معاملات اقتصادی گردد . اعتماد مردم وسرمایه داران به ساختارهای قدیمی ازبین رفته است و باید برای حل این معضل راهکار وساختارهای جدیدی را ارائه نمود .
2- تاکید بر افزایش تولید داخلی : افزایش تولید داخلی نیز می تواند موجب افزایش رشد اقتصادی در کشورهای اروپایی گردد . هر چند در پی گیری چنین سیاستی افزایش گرایشهای ملی گرایانه محتمل بوده که خود بخود باعث تضعیف اتحادیه اروپا خواهد گردید. در چنین مسیری موضوع تامین مواد خام ومنایع انرژی از جمله مشکلهای کشورهای اتحادیه خواهد بود . 
3- خروج کشورهای ضعیف : اتحادیه اروپای چند موتوره که برخی از کشورها با حرکتی کند وآهسته درآن حرکت کرده و برخی دیگر از موتور رشد اقتصادی قویتری برخوردارند پاسخگوی حل معضلات اقتصادی این سازمان نخواهد بود زیرا موتور اقتصادی برخی از این کشورها دیر زمانی است خاموش گردیده و بسوی دره سقوط گام برمیدارند . در چنین جشم اندازی موجودیت کل اتحادیه نیز زیر سوال خواهد رفت . به نظر میرسد خروج برخی از کشورهای ضعیف اتحادیه از حوزه ارزی یورو ( حتی بصورت موقت ) خواهد توانست به دیگر کشورهای قویتر این سازمان( آلمان ، ایتالیا وفرانسه 70درصد اقتصاد اروپا را دراختیار دارند ) مجالی برای رشد وتوسعه اقتصادی بدهد. اما این رهیافتی است که بسیاری از سیاستمداران اروپایی خواهان آن نبوده وآن را به منزله سقوط اتحادیه وارمانهای آن تصور می نمایند . 
4- تعامل بیشتر با کشورها بدون ملاحظات ایدئولوژیکی : یکی دیگر از مشکلات اتحادیه اروپا تا ثیر اندبشه های نومحافظه کارانه آمریکا در سیاستمداران کشورهای اتحادیه اروپا بوده است . سرکوزی با اتخاذ چنین رهیافتی باعث گردید تا آینده خود را که سقوط از کرسی ریاست جمهوری فرانسه بود رقم بزند . رهیافت جدید باید مبتنی بر پذیرش واقعیات موجود در عرصه بین المللی بوده و بر اساس منافع ملی کشورها ترسیم گردد. هزینه هایی که اتحادیه اروپا برای اتخاذ رهیافتهای آرمانگرایانه می دهد تاکنون گزاف بوده وشاید به نتیجه دلخواه این اتحادیه نیز منجر نشده است . هرچند که چنین رهیافتی نیز به انشقاق اتحادیه بیشتر کمک خواهد کرد .
5- توجه بیشتر به سیاستهای داخلی: اتحادیه اروپا از یک مشکل و تناقض درونی رنج می برد. تعامل و اتحاذ سیاست خارجی کشورهای درون اتحادیه با یکدیگر و اتخاذ سیاست خارجی کل اتحادیه اروپایی در ارتباط با دیگر کشورها مواردی است که اغلب باعث مشکلات زیادی برای این کشور ها میشود . آزادی سکونت و رفت آمد شهروندان اروپایی شاید مفری برای شهروندان کشورهایی باشد که از مشکلات اقتصادی رنج میبرند اما همزمان این تحولات وافزایش مهاجرین می تواند باعث بروز مشکلات اقتصادی بیشتری برای کشورهای قویتر اتحادیه از جنبه اقتصادی باشد . آنها با توجه به شعار یکی برای همه و همه برای یکی سعی دارند تا همچنان اتحادیه اروپایی را موفق جلوه دهند اما به نظر میرسد دوران شوالیه گری به پایان رسیده و مردم اروپا نیز این مساله را بخوبی دریافته اند . به همین منظور توجه به تامین خواسته های مردم و رشد اقتصادی داخلی از جمله اقدامات کشورهای اتحادیه در چند سال آینده خواهد بود که شاید تنها نامی از این اتحادیه را در اذهان باقی گذارد .

راه دیگر اتحادیه اروپا افزایش رشد اقتصادی با پذیرش ریسک افزایش تورم وبدهی است : رشد اقتصادی اروپا می تواند ادامه داشته باشد اما این رشد بطور حتم تورم وافزایش بدهی را نیز ببار خواهد آورد. در هرصورت به نظر میرسد آنها یا باید چنین ریسکی را پذیرفته به رشد اقتصادی تورمی خود ادامه دهند و یا زمینه را برای تغییر ساختارها وباورهای جدید ایجاد نمایند.

کلیدواژه ها: اتحادیه اروپایی - آلمان - یونان